HOE IK MIJN MASSAGEPRAKTIJK BEGON IN ZUIENKERKE

Ik hou er zelf van om gemasseerd te worden

In de Filipijnen, in 2012, toen ik nog studeerde aan een van de grote universiteiten in Manilla, ging ik met mijn ex-professor naar lokale massagesalons, die een vriend voor het leven werd. Hij liet me er kennis mee maken. Ik vind het fijn om gemasseerd te worden, omdat er iets is aan aanraking dat me een beter gevoel geeft.

Sindsdien bleef ik massagesalons (centra) bezoeken om te ontspannen en te ontsnappen aan de stress en druk van het bedrijfsleven. Ik ging met mijn vrienden of alleen naar nabijgelegen centra in Makati, het hart van het financiële centrum van de Filipijnen, waar ik als extern accountant had gewerkt.

EEN GEK IDEE

In 2017 greep ik de kans om als auditor op Malta te werken . Ik besloot het idee te overwegen om massages aan te bieden aan anderen.

Terwijl ik op vakantie naar Parijs was, miste ik de trein naar Zwitserland, waar ik mijn vriendin zou ontmoeten. Ik moest ongeveer CHF 150+ betalen voor de volgende trein.

Het was mijn motivatie om het terug te verdienen. Ik was verrast dat mensen geïnteresseerd waren in mijn massage.

Ik verdiende zo'n honderd euro. Maar meer dan alleen geld verdienen, ontdekte ik connecties en netwerken. En ik besefte: misschien is dit wel een geschenk dat ik met de wereld kan delen. 

" Het is een gek idee," zei ik tegen mezelf. Het was ergens rond 2018 toen ik begon te dromen van een eigen bedrijf: een massagesalon. Mijn collega's en ik waren moe van het werk en we wilden iets anders zijn. Ik vond het idee gek, maar fascinerend, alsof het vrijheid was.

WAT IS MIJN DOEL?

Begin 2019 kwam de pandemie naar Europa. In die tijd zag ik een kans en begon ik in Luxemburg als senior manager bij een dienstverlener in de vermogensbeheersector.

Iedereen bleef thuis. Restaurants en winkels waren gesloten. Mensen stierven. Ik besefte dat het leven kort is, dat ik mijn werk niet meer leuk vind. Ik zat vast.

In 2021 reisde ik met mijn vrienden in Brugge toen ik mijn partner ontmoette. De zaken begonnen te veranderen. We klikten meteen. Nadat we elkaar een jaar kenden en steeds heen en weer reisden naar het huis van mijn partner in Zuienkerke, waar ik kon telewerken, besefte ik dat ik een nieuw leven met hem wilde beginnen en alles in Luxemburg wilde achterlaten.

 " Dus wat wil je doen? " vroeg een vrouw. Ik werd geïnterviewd door iemand van een organisatie in België die nieuwkomers helpt bij het vinden van de juiste baan. Het was begin 2023. Ik wilde heel graag verder studeren. Misschien nog een diploma in IT halen. 

 " Maar ik hou ook van masseren ," bekende ik haar.

 " ...wat doen?" vroeg ze, terwijl ze probeerde haar lachen in te houden, alsof er iets onnozels was aan wat ik net zei. Ik legde uit wat mijn plannen waren en ze vatte alles wat we hadden besproken samen en zette het op papier dat ik moest ondertekenen: Nederlands leren, misschien een masterdiploma in de IT halen, en een paar sites en bronnen hier en daar om me te helpen. Ze vergat er niet een korte zin in te zetten: John houdt ook van massage .

EEN SPRONG IN HET GELOOF NEMEN

Het was niet makkelijk om de juiste weg voor mij te vinden. Mijn spaargeld raakt langzaam op. Ik ga elke werkdag vanuit Zuienkerke naar Brugge , zo'n 40 tot 50 minuten fietsen om Nederlands te leren. Gelukkig was mijn partner er om me te steunen. Zijn familie en vrienden steunden me ook enorm. Ik probeerde vrijwilligerswerk te doen voor sociale activiteiten die Zuienkerke organiseerde , zoals het plaatselijke theater. Ik probeerde ook te helpen met de zaak van mijn partner.

In juli 2023 wees de immigratiedienst mijn verblijfsaanvraag af, ondanks mijn pogingen om me netjes aan de wet te houden. We moesten een advocaat zoeken en hem ongeveer 4.000 euro betalen. Ik moest een baan zoeken om mijn spaargeld niet te hoeven gebruiken. Ik oefende dag en nacht Nederlands.

In september 2023 ging ik naar een banenbeurs. Ik besloot terug te keren naar de accountancy. Ik vond meteen een baan en werkte twee maanden. " Ik moet praktisch zijn ," zei ik tegen mezelf. Maar hetzelfde gevoel was er weer: ik voelde me opgesloten, ik voelde me opgesloten. Ik was niet vrij.

Dus zelfs als ik een vast salaris zou krijgen, besloot ik ontslag te nemen en een nieuwe weg voor mezelf te zoeken - misschien de IT of misschien de massage. Ik heb ook andere banen geprobeerd, gewoon om te kijken waar ik echt gelukkig zou zijn.

Ik heb een week lang in een chocoladefabriek gewerkt. Ik heb ook een parttime baantje als afwasser geprobeerd. Het werk in de chocoladefabriek was erger dan ik dacht: het was routinematig en saai. Maar de parttime baan vond ik leuk, omdat het maar vier uur per dag was en ik de rest van de dag vrij had om te besteden zoals ik dat wilde. 

In die tijd, anno 2024, was ik al gevorderd in het Nederlands. Ik herontdekte het schrijven: maar deze keer wilde ik mijn verleden herbeleven door in het Nederlands te schrijven. Ik bleef schrijven wanneer ik tijd had, totdat ik 100.000 woorden in het Nederlands had kunnen schrijven.

Ik besefte dat flexibiliteit en vrijheid erg belangrijk voor me zijn: kunnen doen wat ik wil zonder dat bazen of mensen me de regels opleggen. Maar ook creativiteit, de mogelijkheid om mijn eigen processen te leiden en die processen zelf te verbeteren.  

HET AMBACHT LEREN

Ik bleef gratis massages geven. Dat kwam vanzelf. Ik zocht naar connecties, en een van de manieren om dat te doen is via massage. Ik masseer mijn partner regelmatig.

Elke keer dat ik zie hoe ik de gezichten van mensen kan opvrolijken en een verschil kan maken in hun leven, voel ik me ook beter. Ik zie mensen als mensen. Tegenwoordig zie ik mensen die aan het werk zijn, vooral in het bedrijfsleven, soms mensen met een uitdrukkingsloze (of verdrietige) uitdrukking.

(Je hoort dingen op het werk niet "persoonlijk op te vatten". Emoties tonen op het werk is een teken van onprofessioneel gedrag. En dan bouwt het zich op tot je op een dag niet meer kunt werken. Het is makkelijk voor de bedrijven, want ze kunnen altijd iemand anders aannemen. Wat voor wereld bouwen we? )

Toen mijn Nederlands goed genoeg was, besloot ik me in te schrijven bij Syntra West .

Daar heb ik de theorie geleerd, de basistechnieken, het effect op lichaam en geest, en hoe ik professioneel met cliënten om moet gaan. Maar bovenal heb ik geleerd dat ik mezelf kan zijn.

" Ik wil authentiek zijn ," zei ik tegen mijn massageleraar. De theorieën zijn theorieën, maar ik wilde mijn eigen stijl hebben. Mijn eigen manier van masseren.

Op de Filipijnen hebben we onze eigen rituelen en traditionele behandelingen . We gebruiken kokosolie en bananenbladeren. We hebben onze eigen sjamaan, genaamd " Manghihilot ", de stadsdokter. Vroeger, voordat geneeskunde überhaupt geneeskunde heette, vertrouwden mensen op " Manghihilots" om bepaalde spanningen te behandelen en pijn te verlichten, zonder wetenschap, volledig gebaseerd op intuïtie.

ONAFHANKELIJK WORDEN

Toen ik begin 2025 mijn certificering behaalde, hielp mijn partner me meteen op weg als zelfstandige. Zijn moeder hielp me met het inrichten van de kamer om het gezelliger te maken. 

Ik kan mijn eigen marketingstrategie ontwikkelen voor massages en sauna's en heb de vrijheid om het concept vorm te geven.

Maar het brengt ook verschillende nadelen met zich mee: mijn inkomen is niet vast, ik moet zelf belasting betalen en mijn belastingaangifte indienen. Ik moet zelf mijn socialezekerheidsbijdragen betalen, en zelfs als ik niets verdien, moet ik toch minimaal iets betalen.

Ik twijfelde of ik gewoon parttime zelfstandige moest blijven en daarnaast bij een bedrijf moest werken.

Ik besefte dat ik volledige vrijheid wilde om te doen wat ik wilde. Op de lange termijn zal het groeien. Dus investeer ik er in zekere zin ook mijn tijd en energie in om het te laten groeien. Als ik geld moet lenen, dan doe ik dat. Ik zal geen werk meer doen dat me geen voldoening geeft. 

Voor mij was dit de perfecte situatie, want als er geen klanten zijn, doe ik andere dingen waar ik enthousiast over ben, zoals schrijven en onderzoek doen.

DE ZAKEN LATEN GROEIEN

Ik had niet verwacht dat ik dit pad serieus zou nemen. Ik wilde er echt geen werk van maken. Maar dit is waar mijn geloof me heeft gebracht. Twee jaar geleden masseerde ik alleen familie en vrienden.

Ik ben nu bijna 10 maanden fulltime zelfstandig ondernemer. Ik heb mijn eigen belastingnummer. Ik heb al twee massagecursussen afgerond. Ik heb alles in het Nederlands gedaan. Ik had mijn eigen massagestudio (of huis, salon of meditatieruimte, hoe je het ook wilt noemen). Ik heb een samenwerking met een massageteam voor een 4-sterrenhotel en een sauna in Brussel.

Mijn inkomen ligt nog steeds onder het minimum, maar het groeit - verrassend genoeg - gestaag. Ik krijg veel positieve feedback die me motiveert, en ik word door veel mensen gesteund. Nu heb ik mijn eigen website.

En nog belangrijker: ik doe wat ik leuk vind.